Het verhaal van Annemarie de Groot – van Disseldorp

In groep 3 van basisschool De Bogaard in Ravenstein blijkt ze niet helemaal mee te kunnen komen. Omdat ze mondig genoeg is, valt dat eerder niet echt op, maar bij het leren lezen wordt het lastig. Ze maakt de overstap naar Het Baken, de school voor speciaal basisonderwijs in Oss. Daar krijgt ze de specialistische begeleiding die bij haar past en haar voorbereidt op de overstap naar De Singel. Later volgt ook haar zus Lonneke. Het blijkt de beste schoolkeuze voor beiden. Annemarie de Groot – van Disseldorp kijkt terug op haar tijd op De Singel.

Hoe kwam je hier binnen?
“Ik vond het spannend en voelde mezelf heel klein. Gelukkig werd ik goed opgevangen door mijn klassenleraar meneer Van El. Ook hier hadden we kleine klassen; dat was ik van Het Baken al gewend en dat was fijn. Dat je in het eerste jaar alle vakken kreeg – van naaiatelier tot techniek en hout- en metaalbewerking – vond ik minder. En dat in zo’n overall met van die grote, lompe schoenen. Ik keek uit naar het tweede jaar, want dan mocht je kiezen.”

Waar werd je blij van?
“Detailhandel vond ik leuk: leren in een echt winkeltje. En koken in de keuken, bij meneer Jeroen Luijk. Die deed dat zo geweldig. De lessen vlogen daar voorbij. Hij benaderde je ook altijd positief. Ik had veel moeite met theorie, maar ik werd steeds gestimuleerd. Je zit niet voor niets op deze school. Hij was gewoon een kei toffe vent en dat is hij nog telkens als je hem tegenkomt.

Dat geldt ook voor alle andere leraren. Ze benaderden je op je niveau en hadden het beste met je voor. Daardoor voelde je je hier niet anders. Dat heeft me echt geholpen om meer zelfvertrouwen te krijgen. De leraren lieten duidelijk blijken dat ze elke leerling een goede toekomst wilden geven.”

En hoe ging dat buiten school?
“Dat vond ik nog lang moeilijk. Mijn vriend – en latere man – zat op de Mavo Sint Jan en daar zag je de leerlingen altijd met een rugzak vol boeken. En dat had ik niet; wij hadden geen huiswerk. Ik voelde me dan voor schut staan met mijn bijna lege tasje en werd er verdrietig van. Dus om een beetje gelijkwaardig over te komen, propte ik mijn rugtas vol met allerlei boeken, die ik helemaal niet nodig had. Hier op school voelde ik me pas helemaal in mijn element, maar zodra ik erbuiten kwam was dat lastig. Dat ging later wel over.”

Hoe kijk je terug op jouw tijd hier?
“Ik had geen betere school kunnen treffen. Ik heb hier allerlei dingen geleerd, waarvan ik in het dagelijkse leven en op mijn werk nog elke dag plezier heb. Van die gewone huis-, tuin- en keukendingen. Ik had niet op een andere vorm van voortgezet onderwijs moeten zitten, want dan was ik nooit zo ver gekomen. En dat met hulp van docenten als Arnold Wingens – een van mijn favoriete leraren – die honderd procent vertrouwen in mij had. Hij steunde mij in mijn keuze voor de zorgopleiding te gaan en gaf mij het laatste zetje naar de grotemensenwereld.”

Hoe verliep die vervolgstudie?
“Een vervolgopleiding zou wel moeilijk worden voor mij. Toch ben ik in overleg met mijn ouders en de school naar het ROC gegaan. Ik wilde me kost wat kost bewijzen. Terwijl ook daar werd getwijfeld of ik het wel aan zou kunnen, heb ik er niveau 1 en 2 in de Zorg gehaald. Die twijfels motiveerden mij juist extra. Daarna heb ik mijn opleiding voor verzorgende IG niveau 3 afgerond op  het Koning Willem 1 College in Den Bosch, terwijl mijn BBL-werkplek bij Verzorgingshuis Annenborch in Rosmalen was. En nu werk ik bij BrabantZorg.”

Wat is jouw rol binnen BrabantZorg?
“Aanvankelijk werkte ik in de thuiszorg en in het FLEXteam van BrabantZorg. Omdat we intussen twee kindjes kregen, Fenna en Luuk, was dat lastig te combineren. Sinds anderhalf jaar werk ik vast op Loovelt in Oss als verzorgende IG en verricht ik verpleegtechnische handelingen. Ik werk vooral met ouderen binnen de GGZ en haal veel voldoening uit het contact met en het zorgen voor de mensen. Dit werk past echt bij mij. Bovendien ben ik roosteraar voor mijn team. Dat is ook heel leuk om te doen.”

De Singel bestaat nu vijftig jaar. Wat wil je de school meegeven voor de volgende vijftig jaar?
“Ga zo door, school! Mochten mijn kinderen om welke reden dan ook niet meekunnen in het reguliere basis- of voortgezet onderwijs, dan zou ik ze zonder enige twijfel inschrijven op De Singel. Mijn zus Lonneke en ik hebben hier ontdekt wat we wilden en in ons hadden. De school heeft daarbij een basis gelegd voor ons leven van vandaag. We hebben allebei niveau 3 gehaald, een fijne baan, zijn getrouwd. Ik heb een fijn gezin en samen met mijn man ben ik nu een huis aan het bouwen. We hebben een mooi leven en dat komt ook dankzij de mogelijkheden die mijn ouders en de leraren van De Singel mij hebben geboden. Daar ben ik van overtuigd. Zij geloofden in mij. Hopelijk blijft de school ook in de toekomst zo doorgaan.”